یك كنشگر حوزه حقوق زنان:
لغو عضویت ایران در کمیسیون مقام زن نبردی سیاسی و نه حقوقی
سیاسی: به گزارش سیاسی، یک کنشگر حوزه حقوق بانوان با طرح این پرسش که مگر اعتراضات اخیر ایران فقط «زنانه» بود که کمیسیون مقام زن به آن ورود کرد؟ اظهار داشت: درست است شروع اعتراضات اخیر زنانه بود اما واقعیت این است که این اعتراضات فقط زنانه نیست. کمیسیون مقام زن نسبت به پرداختن به اعتراضات اخیر ایران باتوجه به صلاحیت ذاتی اش، خروج موضوعی داشته و علاوه بر این که با لغو عضویت ایران منجر به تبعیض مقابل زنان ایرانی شد، اصل عدم مداخله در امور کشورها را نیز نقض کرده است.
سکینه سادات پاد، حقوقدان و وکیل پایه یک دادگستری در گفتگو با ایسنا، در پاسخ به این سؤال که به قول مسئولین «سرکوب تظاهرات مسالمت آمیز» همچون اتهاماتی بود که در جلسه ویژه شورای حقوق بشر سازمان ملل نسبت به ایران وارد و در پی آن پیشنهاد لغو عضویت ایران از کمیسیون مقام زن مطرح شد؛ با این وجود عده ای معتقدند این اعتراضات در حوزه امور داخلی ایران بوده و نباید کمیسیون مقام زن به آن ورود می کرد، نظر شما چیست؟ اظهار نمود: اساسا این کمیسیون صلاحیت آنرا نداشت که به این مورد ورود کند. کمیسیون مقام زن ذیل شورای اجتماعی و اقتصادی سازمان ملل متحد قرار دارد و هیچ صلاحیتی برای ورود به موضوع اعتراضات اخیر ایران را نداشت.
این کنشگر حوزه حقوق بانوان و خانواده در ادامه با طرح این پرسش که مگر اعتراضات اخیر ایران فقط «زنانه» بود که کمیسیون مقام زن به آن ورود کرد؟ توضیح داد: درست است شروع این اعتراضات زنانه بود اما واقعیت این نیست که بگوییم این اعتراضات زنانه است. با ورود کمیسیون به این امر و لغو عضویت ایران در کمیسیون مقام زن دقیقا اعضاء تبعیض مقابل زنان ایرانی قائل شدند چونکه ما را از حق رای در کمیسیون مقام زن محروم کردند. این کمیسیون مقرر است به ارتقای شاخصهای حقوق بشری در حوزه تخصصی خود کمک نماید. ذیل شورای اقتصادی و اجتماعی سازمان ملل و در حوزه اقتصادی و اجتماعی خود زمینه گفتگوی کشورها با یکدیگر را فراهم آورد تا کشورها تجربیات خودرا با هم به اشتراک گذاشته و به یک وحدت نظر در مسائل زنان برسند. شما نمی توانی همزمان بگویی به قصد دفاع از زن ایرانی که گرفتار نوعی تبعیض و نابرابری شده عضویت ایران را در کمیسیونی که ذاتا ذیل شورای اجتماعی اقتصادی سازمان ملل است لغو کنی، این امر خود تناقضی در فلسفه تشکیل این کمیسیون است.
اصل عدم مداخله در امور کشورها نقض شده است
وی با تکیه بر این که در جریان لغو عضویت ایران از کمیسیون مقام زن به بهانه اعتراضات اخیر، اصل عدم مداخله در امور کشورها نقض شده است، خاطرنشان کرد: با تمام سازو کاری که نظام ها و نهادهای بین المللی دارند اما همگی موظف به پایبندی به اصل عدم مداخله در امور کشورها هستند که این امر در این تصمیم نقض شد. اساسا با عنایت به صلاحیت ذاتی کمیسیون مقام زن، ورود به موضوع اعتراضات اخیر ایران از طرف این کمیسیون خروج موضوعی دارد و نشان داده است اعتراضات بهانه ای برای لغو عضویت ایران شد. این امر با زبان رسایی می گوید این تصمیم سیاسی بوده است و تیم دیپلماسی ما نیز باید تصمیم متناسب و مقتضی سیاسی و کارآمدی را در برابر این امر اتخاذ می کرد.
لغو عضویت ایران در کمیسیون مقام زن؛ نبردی سیاسی و نه حقوقی!
پاد با اشاره به اینکه کاش حقوق بشر فقط حقوق انسانی بشر باشد و از مسائل سیاسی تفکیک می شد اما بسیاری از این مناسبات به مسائل سیاسی گره می خورد، افزود: این لغو عضویت نشان داده است که جنس مواجهه کاملا سیاسی است. بخشی از آن نیز به تقصیر ما در عدم «هم آوردی» دقیقِ سیاسی در مقابل این نبرد سیاسی باز می گردد. در واقع به زعم من این نبرد خیلی حقوقی نیست بلکه سیاسی است. اساسا نمی توان با نگاه حقوقی صرف به تمام نهادهای بین المللی و حقوق بشری نگاه کرد چونکه خواه و ناخواه به علت ساختار این نهادها سیاست و سیاسی کاری خیلی در آنها موثر است.
به گفته این حقوقدان این لغو عضویت بدون هیچگونه مبنای قانونی انجام شده و ازاین رو محل اشکال است چونکه لغو عضویت در نهادها باید بر مبنای یک عنصر قانونی باشد و در این مورد خاص بین المللی باید بر مبنای مفاد اساسنامه کمیسیون مقام زن و یا به استناد یکی از اصول یا قواعد بین المللی، عضویت ایران در کمیسیون مقام زن لغو می شد. این امر در حالی است که لغو عضویت ایران طبق هیچکدام از این موارد انجام نشده است.
در اساسنامه کمیسیون مقام زن هیچ اسمی از «لغو عضویت» نیامده چون عضویت در آن کاملا تخصصی است
این وکیل پایه یک دادگستری با اشاره به اینکه لغو عضویت ایران از کمیسیون مقام زن کاملا غیر قانونی انجام شده است، بیان نمود: لغو عضویت کشورها از یکی از نهادهای بین المللی باید مبتنی بر قانون باشد اما نه در متن اساسانامه این کمیسیون و نه در هیچ سند دیگری مکانیسمی همانند آنچه در رای گیری برای لغو عضویت ایران از کمیسیون مقام زن اتفاق افتاد، وجود ندارد. در متن اساسنامه کمیسیون مقام زن آمده است که عضویت در آن داوطلبانه و بر مبنای صلاحیت سنجی علمی است. در واقع سنجش صلاحیت کشورها برای عضویت در این کمیسیون کاملا تخصصی است و از همین رو در متن اساسنامه هیچ اسمی از لغو عضویت نیامده و درباره ی لغو عضویت سکوت شده است. کشورهایی که داوطلب عضویت در این کمیسیون هستند باید از طرف سایر کشورها و بر مبنای شاخصهای علمی و تخصصی در حوزه های اجتماعی و اقتصادی نظیر رشد در تحصیلات زنان، رشد در اشتغال زنان و... تایید شوند و سپس با رای گیری عضو می شوند.
این کنشگر حوزه حقوق بانوان و خانواده ضمن اشاره به این که از ابتدا برای عضویت کشورها در این کمیسیون شاخصهای تخصصی احصا و صلاحیت ایران بر مبنای همان شاخص ها توسط ۴۳ کشور عضو از ۵۴ کشور سنجیده شده بود، اظهار داشت: این شاخص ها نیز نوعا شاخص هایی در جهت ارتقا توان اقتصادی و حضور اجتماعی زنان است. در متن اساسنانه نیز درباره ی لغو عضویت سکوت شده است و از این رو قاطبه حقوقدانان این لغو عضویت را یک بدعت خطرناک می دانند چونکه این اقدام در خلاف جهت روح حاکم بر اسناد بین المللی و نهادهای بین المللی است که به قصد هم گرایی کشورها تشکیل شده اند. اساسا حقوق بشر آمده است تا جامعه جهانی را به یک فهم مشترکی برای صلح و دوستی پایدار برساند اما این تصمیم لغو عضویت کاملا سیاسی و نقض غرض است.
تایید صلاحیت ایران چیزی نیست که بگوییم یک شبه از دست رفته است وی معتقد است: اتفاقا ما در مباحث اقتصادی بر مبنای نظریه اسلام بسیار جلوتر از غرب هستیم. فارغ از این که در عمل چه اتفاقاتی افتاده یا نیافتاده است، حوزه گفتمانی ما به شدت قابل دفاع است. ما ۴۳ رأی از ۵۴ رأی کشورهای عضو اکوسوک را کسب کرده بودیم و این لغو عضویت حقیقتا بی احترامی خیلی جدی به آرای کشورهایی بود که کمتر از یک سال گذشته صلاحیت ما را تایید نموده اند. این تایید صلاحیت چیزی نیست که بگوییم یک شبه از دست رفته و کارایی ما خراب شده است. این تایید صلاحیت در حوزه های اجتماعی و اقتصادی بوده که قبلا رصد شده است. اگر بگوییم قبلا رصد نشده و ایران تایید صلاحیت شده است، خود کمیسیون زیر سوال می رود؛ ازاین رو دلیلی نمی شود به خاطر اعتراضات مدنی مردم که در تمام دنیا باب است عضویت یک کشور را در کمیسیون مقام زن لغو نماییم. جامعه ملل چطور می خواهد به این سوالات پاسخ دهد؟.
جنبش «جلیقه زردها»؛ چشم هایی که کور شد و گزارشگران حقوق بشری که ساکت ماندند پاد در پاسخ به این سؤال با عنایت به این که اعتراضات اخیر ایران دلیلی برای درخواست لغو عضویت ایران از کمیسیون مقام زن شد، آیا کشورهای دیگری هستند که در برهه های مختلف شرایط مشابه کشور ما را داشته اند اما همچنان عضو این کمیسیون باقی مانده باشند؟، خاطرنشان کرد: بله، خود آمریکا و فرانسه؛ فرانسه را در نظر بگیرید، بعد از جنبش جلیقه زردها من همیشه می گفتم که باید گزارشگر ویژه حقوق بشر برای فرانسه تعیین می شد، اما چرا تعیین نشد در حالیکه در مقطعی بدترین وضع ممکن را داشت؟. در جنبش جلیقه زردها چقدر چشم کور شد اما آیا عضویت فرانسه از یکی از کنوانسیونها و یا کمیسیونها با موضوع حقوق بشر لغو شد؟ خیر. واقعیت امر اینست که این عضویتها یا لغو عضویتها تحت تاثیر مناسبات سیاسی اتفاق می افتد. خیلی مورد داشتیم که کشورهای دیگر شرایط اخیر کشور ما را داشته باشند اما همچنان عضو کمیسیون باشند.
این حقوقدان، افزود: کافی است اخباری که خودشان مخابره می کنند را ببینید که چطور این موضوعات را برای خود عادی می پندارند. بیشتر از همه نیز آمریکا در این میدان است. حمایت آمریکا از برخی جانیان اصلا قابل توجیه نیست. ببینید در عربستان بطور هفتگی و ماهانه وقتی یک خانم یک توییت بزند چه مجازات سنگینی برای وی در نظر گرفته می شود. مگر حضور در شبکه های اجتماعی و اطلاع رسانی جرم است؟. مطابق اعلامیه جهانی حقوق بشر دسترسی آزاد به اخبار و اطلاعات یکی از حقوق بنیادین بشر اس. اما آمریکا به "بن سلمان" مصونیت می دهد.
این وکیل پایه یک دادگستری اضافه کرد: در خود آمریکا، "مرضیه هاشمی" همکار رسانه ای شما که صالتا آمریکایی است و تابعیت آمریکا را دارد، بازداشت می شود و بدون رعایت رویه شکلی دادرسی، ایشان را به زندان می فرستند اما آب از آب تکان نمی خورد. موارد مشابه در مورد زنان یمنی و زنان آواره میانمار بسیار وجود دارد، ازاین رو این مورد خیلی شفاف است که این عضویت ها یا لغو عضویت ها تحت تاثیر مناسبات سیاسی اتفاق می افتد.
«رسانه هایی» که قرار نیست به برخی موضوعات ضریب دهند وی با اشاره به اینکه آنچه بیشتر به آن گلایه داریم اینست که ما نباید واکنشی نسبت به این مورد برخورد می کردیم، اظهار داشت: اگر حضور جمهوری اسلامی ایران در این کمیسونها پر رنگ تر و موثرتر و کارآمد تر می بود ما باید زودتر مقابل همین کشورها از همین اهرم استفاده می کردیم. مگر فرانسه جنش جلیقه زردها را نداشت؟ مگر انگلیس با معترضان برخورد نکرد؟. شاهد این هستیم که وقتی معترضان به خیابان های انگلیس می آیند، نخست وزیر انگلیس خیلی راحت از پلیس درخواست برخورد قاطع با این معترضان را می کند و می گوید شما حق نداری مانع رفت و آمد و مخل زندگی عادی مردم شوی اما رسانه چقدر به این امر ضریب می دهد؟ اصلا ضریب نمی دهد چون قرار نیست به آن ضریب دهد، چون حاضر نیستند زیر ساخت های توسعه ای خودرا تخریب کنند. جنبش جلیقه زردها روز تعطیل رسمی اعتراض خودرا به پا می کند اما برای اعتراضات مدنی ما کل هفته فراخوان های چند روزه می دهند. اینست که توقع می رود حداقل افراد در گروههای مرجع خود این امر را برای «ایران» و نه برای «جمهوری اسلامی ایران» فهم کنند و دلسوزی بیشتری داشته باشند.
این کنشگر حوزه زنان و خانواده با اشاره به اینکه ذات آمریکا دشمنی است و دنبال اینست که بگوید ایران مشروعیت حضور در این کمیسیون را ندارد تا اصل جمهوریت ما را زیر سوال ببرد، اضافه کرد: در داخل نیز امکان دارد افرادی با آمریکا هم آوایی هایی کنند. در خارج هم که آمریکا برای تقابل با جمهوری اسلامی سازماندهی خوبی کرده است و این ایران است که باید با اتکا به نخبگانش از جامعه مدنی و گروههای مرجع متخصص یک ساز و کاری را برای خنثی کردن این درخواست آمریکا طراحی می کرد.
به اعتقاد این حقوقدان، آمریکا فقط یک کشور مقابل جمهوری اسلامی ایران نیست بلکه یک گفتمان است و جمهوری اسلامی ایران از همان ابتدا به لحاظ محتوا و مبنا چالش های جدی با آمریکا داشته است و ازاین رو تیم دیپلماسی ما باید پاسخ مناسب تری برای سخنرانی های «حماسی» آمریکا در کمیسیون مقام زن به هنگام کوشش برای لغو عضویت ایران در این کمیسیون ارائه می داد.
خیلی موفق عمل نکردیم؛ حداقل روی کشورهایی که رای ممتنع دادند باید بیشتر کار می کردیم پاد در پاسخ به این سؤال که آیا عملکرد تیم دیپلماسی کشورمان در مقابل درخواست آمریکا برای لغو عضویت ایران از کمیسیون مقام زن، قابل قبول بود یا می توانستیم اقدامی انجام دهیم تا این لغو اتفاق نیفتد؟، اظهار نمود: فکر می کنم خیلی موفق در این مورد عمل نکردیم تا بتوانیم همراهی کشورها را داشته باشیم. حداقل روی کشورهایی که رای ممتنع دادند باید کار بیشتری می کردیم. البته نمی توان قضاوت کرد چون نمی دانم دوستان در معاونت امور زنان و وزارت خارجه چه ابتکار عملی داشته اند، اما حق منِ کشنگشر زن و خانواده و حقوق است که بدانم چه اتفاقی افتاده است. زمانی که گمانه زنی ها به این سمت می رفت که احتمال لغو عضویت ما در کمیسیون بالا می گیرد، با فقدان ابتکار عمل مواجه بودیم و نتوانستیم یک هم آوردی موثر و جدی در این مورد داشته باشیم، همچون دلیلهای آن نیز این بود که بستر سازی لازم را از قبل نداشتیم.
این وکیل پایه یک دادگستری خاطرنشان کرد: روی این امر حرفی نیست که این لغو عضویت یک سناریوی سیاسی بوده است اما این به آن معنا نیست که متولیان امر از مسئولیت خود شانه خالی کنند و می توانستند از جامعه نخبگانی کمک بگیرند. شاید اگر به واسطه درگاهی، ایده خود برای مواجهه با درخواست لغو عضویت ایران را در معرض دید و قضاوت نخبگانی قرار می دادند تا نخبگان بدانند با چه ایده ای می خواهند با این تصمیم سیاسی مقابل ایران مواجه کنند، اقدامات بهتر می شد. در این زمان حداقل من هیچ فکر، برنامه و طرح خاصی مشخصا از معاونت زنان ندیدم. البته نمی توان گفت این دوستان مقصرند اما بی تقصیر نیز نیستند مگر آنکه مستنداتی عرضه کنند و بگویند که ما تماما و کمالا توانستیم مواجهه فنی با درخواست لغو عضویت ایران داشته باشیم.
وی با اشاره به اینکه به نظر می آید دیپلماسی عمومی تری باید از راه گروههای نخبگانی، گروههای مرجع و سمن ها انجام می شد تا اثر گذاری بیشتری بر روی اعضای کمیسیون می داشتیم، اظهار داشت: شما ببینید ما چقدر رای ممتنع داشتیم؟. اگر روی آنها کار می کردیم شاید نتیجه بهتر می شد. مگر آنکه تاکید می کنم دوستان در وزارت امور خارجه و معاونت امور زنان کارهایی در این خصوص کرده باشند ولی شفافیت صورت نگرفته و نگفته باشند البته این هم محل اشکال است چرا این نباید به اطلاع مردم و جامعه نخبگانی برسد؟. مردم کشورشان را دوست دارند، خیلی نخبگانی داریم که دلداه این نظامند و سربلندی ایران برایشان مهم می باشد. غیرت ایرانی من خیلی تحریک شد. خیلی ناراحت شدم و حق خودم می دانم که بعنوان یک کنشگر حوزه زنان و خانواده از قبل در جریان قرار می گرفتم تا بدانم دوستان چه سیاستی را برای مواجه با روز رای گیری این تصمیم در پیش گرفته بودند و چه ابتکار عملی داشتد؟. ما از این موارد خبر نداریم.
جمهوری اسلامی یک سر و گردن از خیلی کشورهایی که برای لغو عضویت آن رای دادند بالا تر است این کنشگر حوزه حقوق بانوان و خانواده با اشاره به اینکه بااینکه در حوزه اجرا گرفتار مشکلاتی هستیم اما واقعیت اینست ما از بسیاری از کشورهایی که برای لغو عضویتمان به ما رای دادند، جلوتریم توضیح داد: گرچه معتقدم هم اکنون ما به لغو برخی قوانین، تنقیح برخی قوانین و بروزرسانی برخی قوانین احتیاج داریم اما این را قاطع عرض می کنم که باز هم جمهوری اسلامی یک سر و گردن از خیلی کشورهایی که برای لغو عضویتمان به ما رای دادند، بالاتر است. باید این دستاوردها را برای جامعه جهانی و برای همین کشورهایی که به ما رای ممتنع دادند تبیین می کردیم.
به قول پاد، اساسا رویکرد نظام بین الملل و سازمان های بین المللی "عضویت آسان" به قصد همگرایی بیشتر است، ازاین رو راه برای عضویت ایران در کمیسیون مقام زن باز است و این لغو عضویت به معنای تمام شدن ماجرا نیست.
طبیعتا آمریکا دست از شیطنت بر نخواهد داشت نیاز به دیپلماسی عمومی خیلی قوی داریم این وکیل پایه یک دادگستری در عین حال تصریح کرد: قاعدتا آمریکا دست از شیطنت بر نمی دارد و از این به بعد باید دید گزارش گزارشگران حقوق بشر درباره ی ما چه خواهد شد. احیانا با نگاه سیاسی تر هر چیزی را بزرگنمایی خواهند کرد. این مساله است، ما قاعدتا باردیگر می توانیم عضو این کمیسیون شویم اما نیاز به دیپلماسی عمومی خیلی قوی داریم. هم اکنون نیز می توانیم در نشست های این کمیسیون شرکت نماییم اما حق رای نداریم. در بخشی از پازلی که برای جنگ مقابل ایران درست شده، دنبال این هستند که جمهوری اسلامی را مقداری منزوی کنند. باید دید اگر کوتاهی از جانب نهادهای متولی صورت گرفته و قبل تر از ظرفیت نخبگانی استفاده نکردند، حالا باید از این ظرفین استفاده نمایند تا بتوان سطح لطمه را به کمترین حد رساند. حتی در بحث نظریه نیز این لغو عضویت ایران خیلی جای حرف دارد که چرا عضویت جمهوری اسلامی را لغو کردند؟، آیا به بن بست در گفتمان رسیدند؟ این خود می تواند سرفصلی برای شروع بحث های جدی باشد.
این حقوقدان همین طور معتقد است: گرچه کمیسیون مقام زن قدرت اجرائی ندارد اما بزرگترین مرجع سیاستگذاری های کلان زنان در سطح دنیا و بین الملل به حساب می آید و ازاین رو می توان گفت با لغو عضویت در این کمیسیون گفتمان ما که در آن ادعا نیز داریم موثر واقع نخواهد شد. در واقع صدای زنان ایران تحت این تصمیم سیاسی کمتر شنیده خواهد شد. این لغو عضویت سبب شد یک «تریبون اثر گذار» را به این معنا که حق رای داشته باشیم را از دست دهیم، ازاین رو برای عضویت مجدد در این کمیسیون باید دیپلماسی عمومی قوی برقرار نماییم.
تبعات حقوقی این تصمیم سیاسی که هیچ مبنای قانونی ندارد شکافته شود
وی با اشاره به اینکه باید به این لغو عضویت بعنوان یک فرصت نگاه و از آن استفاده کرد، تصریح کرد: حتما ابعاد و تبعات حقوقی این تصمیم سیاسی که هیچ مبنای حقوقی و قانونی ندارد باید شکافته شود. باید ابعاد حقوقی این مورد را بشکافیم که چرا این اتفاق در حالی افتاد که کمیسیون یاد شده هیچ صلاحیتی برای این کار نداشت؟. این عضویت نباید برایمان تمام شده باشد. پرونده ما با این اتفاق سیاسی بسته نشد. ما بعنوان یک عضو فعال و کنشگر واقعی و اثر گذار در عرصه بین الملل باید با اهداف و برنامه ریزی و به قصد این که گفتمان خودرا به دنیا برسانیم در این کمیسیون حضور داشته باشیم.
جامعه جهانی باید نسبت به این مورد به دور از هژمونی آمریکا، اثر گذاری آمریکا و قلدری آمریکا بپردازد اما این به آن معنا نیست که ما پایشی در مورد عملکرد کسانی که بعنوان نماینده از جانب ایران مسئولیت داشتند، انجام ندهیم.
حیثیت نظام حقوق بین الملل زیر سوال رفت درخواست از دستگاه دیپلماسی برای اعتراض نسبت به این لغو عضویت این کنشگر حوزه حقوق بانوان و خانواده اظهار داشت: من بعنوان کنشگر حوزه زنان و حقوق از دستگاه دیپلماسی و معاونت امور زنان می خواهم این مورد را بررسی نمایند. باید از راه درگاه های دیپلماسی خواسته ما به گوش جهانیان برسد که این تصمیم سیاسی منجر به بی اعتباری بیشتر نهادهای بین المللی شد و خطر هم گرایی زدایی را خیلی خیلی شتاب داد. تصمیمات این چنینی ملت ها و دولت ها را از هم دور کرده و فرصت گفتگوی بین ملت ها را از بین می برد. دولت جمهوری اسلامی، دولتی رسمی و قانونی می باشد و دیگر دولت ها نمی توانند اصل عدم مداخله در امور داخلی کشورها را زیر سوال ببرند. این لغو عضویت ایران نوعی لغو امکان گفتگو بین ملت ها و دولت ها بود و افتضاحی در سطح مناسبات بشری به حساب می آید. باید یک تیم حقوقی قوی روی این مورد کار کند که آیا می توان نسبت به این لغو عضویت یک اعتراض قانونی و حقوقی انجام داد؟ چونکه حیثیت و اعتبار نظام حقوق بین الملل و حقوق بشری با این لغو عضویت زیر سوال رفت.
کشورهای دیگر منتظر حذف «رقیب گفتمانی» خود باشند
این وکیل پایه یک دادگستری توضیح داد: هم اکنون در سطح بین الملل درحال رسیدن به شکلی "آنارشیسم قانونی" هستیم. اگر این اتفاق بیفتد به زمان قبل ۱۹۴۵ و قبل شروع هم گرایی جامعه جهانی برای تبیین اعلامیه های حقوق بشری و یک هرج و مرج قانونی در سطح دنیا می رسیم. بسیاری از کشورها باید منتظر باشند که اگر به لحاظ سیاسی ذیل نظام فکری آمریکا قرار نگیرند، هیچگونه ضمانتی برای حضورشان در نهادهای بین المللی وجود نداشته باشد و به سادگی حذف رقیب گفتمانی شوند.
پاد در انتهای سخنان خود با تکیه بر این که عضویت ایران در کمیسیون مقام زن «لغو» شد، این نکته را نیز اضافه کرد: من تاکید دارم که این اقدام سیاسی یک «لغو عضویت» و نه «اخراج» یا «حذف» ایران بوده است. در این زمان به لحاظ سیاسی هم خیلی بهره برداری از این لغو عضویت شد. رسانه ها گاهی تیتر زدند «جمهوری اسلامی منزوی شد»، «جمهوری اسلامی اخراج شد»، «جمهوری اسلامی حذف شد»؛ این بحث ها را مطرح می کنند که به طرز عجیبی اثرگذاری در داخل کشور هم دارند. این فضای ملتهبی که طی دو ماه اخیر درون کشور ایجاد شده، امکان دارد تحت تاثیر این امر تشدید شود و مردم ما بیشتر در داخل اذیت شوند چونکه این تصمیم سیاسی خود فضای خشنی را می تواند ایجاد نماید.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب