حمله روزنامه حامی ابراهیم رئیسی به سیدحسن خمینی
سیاسی: روزنامه جوان در گزارشی به بهانه مراسم عزاداری شب تاسوعای حرم امام خمینی، به سیدحسن خمینی حمله کرد.
در این گزارش آمده است: افراد اندکی در محوطه حضور دارند. اغراق نیست اگر از وصف «سوت و کور» استفاده نمائیم، نه صدای نوحه و روضه ای، نه خیرات و نذری، نه دسته عزایی و نه مراسم درخوری.
جمعی سربازان ارتش جمهوری اسلامی با طبل و سنج، مرتب و نظامی وار مشغول عزاداری هستند و مردمی اندک هم که اغلب مسافران اتراق کرده در حرم هستند، با مداحی و سینه زنی آنها را همراهی می کنند. کمی بعد سربازان بیشتری را می آورند و سید علی خمینی، نوه امام هم به جمع می پیوندد و سید محمدحسن ابوترابی، امام جمعه هم به عنوان سخنران پشت تریبون می رود.
تولیت حرم امام خمینی (ره) برنامه خاصی برای شب تاسوعای این حرم نداشته و مردم تهران هم باخبر از این بی برنامگی، هر جایی را جهت شرکت در مراسم عزای اباعبدالله انتخاب نموده اند جز حرم امام را! و اگر برنامه ریزی ارتش نبود، همان برنامه مختصر هم نبود. مسافران، اما از این بی برنامگی باخبر نیستند و شب تاسوعا در بدو ورود به تهران از سمت جنوب، حیاط حرم امام را برای اتراق شبانه انتخاب نموده اند و حالا به امید مراسمی همچون همه اماکن مذهبی کشور به زیارت امام آمده اند، اما....
مردم برای نذری در عزای سیدالشهدا شرکت نمی کنند، اما رسم میهمان نوازی این ملت نمی گذارد عزادار امام حسین بی بهره از سفره احسان بماند. بذل خیرات هم رسم دیگری افزون بر اوست و اصلاً حرم رهبر و بنیانگذار حسینی ترین انقلاب تاریخ نه، و حسن خمینی هم نه تولیت حرم که فقط نوه – یا همان یادگار یادگار امام- باشد و فرض که آنجا فقط مزار پدربزرگی باشد قابل احترام برای مردم یک منطقه، حداقل شربتی به خیرات تاسوعا و عاشورا، بدرقه مسافران تشنه از گرمای تابستان آن مزار می شد، نمی شد؟!
یادمان بیاید که وقتی بعد از تکمیل کار ساخت حرم، گلایه و اعتراضات بالا گرفت که این سنگ های پر زیور و نقش و نگار مطابق سبک زندگی امام مستضعفان نیست، دفتر حفظ و نشر می گفتند آنجا برای مردم تولید شده و برای آسایش مردم هر کاری باید کرد. هر کاری کردن فقط سنگ چیدن و تشریفاتی کردن حرم امامی بود که از مال دنیا و زندگی پر زرق و برق گریزان بود؟!
البته به جمیع مادحین و منبری های معروف تهران هم می توان انتقاد نمود که مجلسی را به حرم امام ببرند و آن سکوت را به رونق بکشانند. همفکران اصلاح طلب حسن خمینی که هر روز فقط ایراد می گیرند فلان مداح چرا فلان حرف را زد، شعرش خوب نبود و کذا و کذا، خود که کاری نمی کنند؛ اما خادمان انقلابی و حزب اللهی دوده علیهم السلام چرا برای این سکوت حرم امام انقلاب کاری نمی کنند؟ حرم امامی که حاصل عمرش تغییر یک رژیم شاهنشاهی و تأسیس یک نظام جدید و اسلامی بود، باید مرکز کار فرهنگی باشد.
۱۴ خرداد ۸۹ و در مراسم سالگرد بنیانگذار انقلاب[جمهوری] اسلامی، جمعیت با شعارهای پی در پی اجازه صحبت به سیدحسن خمینی را نداد. از او به خاطر مواضعش در سال ۸۸ و موضوع فتنه، ناراحت بودند. آن کار البته اشتباه بود، احترام ها باید حفظ شود و اعتراض هم به نحوی دیگر ابراز شود، اما کیفیت خدمت رسانی به زوار امام خمینی در بیست ویکمین سالگرد رحلت ایشان، به شکلی بود که گویی امام تازه از میان ما رفته اند و همین آن اعتراضات را بیشتر لباس توجیه می پوشاند. برخی گفتند جمع اندکی شعار داده اند، اما من آن روز در صحن بیرونی و غیراز جایی که مراسم اصلی و تریبون سخنرانی بود، روی زیراندازی که بر خاک و گل! نشسته بودم. همراه مردم شعار ندادم، اما دیدم که قریب به اتفاق مردم ایستاده بودند و شعار می دادند و جمع اندک نبودند. دیدم که وضوخانه ها اندک، صف ها طولانی و مردم هلاک از گرما بودند و موقع بازگشت هم در مترو زیر دست و پا ماندند. کسی دشمنی ای با تولیت مرقد ندارد، اما این شأن امام و حرم امام و زوار امام نیست.
بیشتر بخوانید:
ویژگی های یزیدی ها و حسینی ها در سخنرانی سید حسن خمینی
۲۱۶۲۲۰
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب