انتقادات صریح روحانی از افراطی گری در نظارت بر انتخابات
به گزارش سیاسی، حسن روحانی، رئیس جمهور ایران در دولت های یازدهم و دوازدهم در پیامی تصویری به ششمین کنگره حزب اعتدال و توسعه اظهار داشت: اعتدال اسم رمز و اسم اعظم گفتمان اکثریت قاطع جامعه ایران اسلامی است که با این گفتمان باز هم ما قادریم به همه اهداف بلند ملی مان نائل شویم.
به گزارش خبرگزاری سیاسی به نقل از سایت حسن روحانی؛ حجت الاسلام و المسلمین، حسن روحانی، رییس جمهوری سابق کشورمان، با اعلان اینکه اعتراض خیابانی و قهر و انفعال مسیر خوبی برای حل معضلات کشور نیست، اظهار داشت: متاسفانه در جامعه امروز ما عده ای در راه قهر قرار گرفته اند و اقلیتی در راه تفوق و غلبه قرار گرفته اند که قدرت در جامعه امروز در اختیار آنها قرار داده شده است. زمانی که اکثریت جامعه در راه انفعال یا در راه جدایی از حاکمیت باشند و حاکمیت در اختیار یک اقلیت باشد، آن حکومت دارای قوام و قدرت لازم برای حل معضلات داخلی و بین المللی نخواهد بود.
بیانیه مهم حزب اعتدال و توسعه درباره ی احیای برجام، پیوستن به FATF، حجاب، انتخابات و شورای نگهبان
رئیس دولت تدبیر و امید وظیفه همگان در وضعیت فعلی را ایستادگی در مقابل افراط، اعتدال در داخل و تعامل سازنده با خارج و توسعه عنوان نمود و گفت: ما می بینیم در سایه افراطی گری در مسأله نظارت بر انتخابات با چه مشکلاتی مواجه شدیم. اگر در بحث نظارت در انتخابات اعتدال و میانه روی را پیش بگیریم و در قالب قانون و مقررات عمل نماییم، فضای بازی برای جامعه و رقابت واقعی در انتخابات به وجود خواهد آمد و در آن انتخابات است که مجلسی می تواند از کل جامعه یا حداقل از اکثریت قاطع جامعه نمایندگی کند و دولتی تشکیل گردد که بتواند از جانب قاطبه مردم حرف بزند و سخن بگوید و نمایندگی کند.
روحانی اشاره کرد: همه آن چه که ما برای دولت بعدی به عنوان فرصت ایجاد کرده بودیم، متاسفانه امروز شاهد فرصت سوزی ها هستیم به سبب این که وقتی دولت یا مجلس از جانب قاطبه مردم، مسئولیت را به عهده نمی گیرد آن وقت ما می بینیم با ضعف های زیادی در مقام عمل و در مقام اقتدار، چه اقتدار داخلی و چه اقتدار بین المللی مواجه خواهد شد.
متن کامل اظهارات روحانی در پیام تصویری به ششمین کنگره حزب اعتدال و توسعه به این شرح است:
بسم الله الرحمن الرحیم
با سلام و درود به حضار محترم، برگزاری کنگره حزب اعتدال و توسعه را به همه مؤسسین این حزب، اعضا، حامیان و طرفداران حزب تبریک عرض می کنم. خوشحالم که در حدود ربع قرن از گذشت تاسیس این حزب، امروز مؤسسین و اعضا در پی برگزاری این کنگره برآمدند.
مهم ترین مسئله ای که راجع به اعتدال باید سخن گفته شود این که در طول ۱۲-۱۰ سال قبل موضوع اعتدال گرایی از یک جمع و حزب و تشکیلات عبور کرد و تبدیل به یک گفتمان مورد پسند اکثریت جامعهٔ ایرانی شد. در انتخابات سال ۹۲ و همین طور انتخابات سال ۹۶ و انتخابات هایی که در میان این دو انتخابات بود، مثل انتخابات مجلس شورای اسلامی در سال ۹۴ و انتخابات پنجمین دوره مجلس خبرگان رهبری در سال ۹۴، در هر چهار انتخابات پیروز میدان گفتمان اعتدال بود. این نشان داد که این گفتمان توان و قابلیت آنرا دارد که جامعه را در مسیری جذب نماید که به تعبیر معروف، خیر الأمور أوسطها، وقتی که در راه میانه قرار می گیریم، بهترین راه و مسیری است که ما را به مقصد می رساند.
البته موضوع اعتدال برمی گردد به حدود یکصد سال پیش که در دوران مشروطیت، حزبی به نام حزب اعتدالیون تشکیل شد. روحانیون عالی مقام و برجسته ای چون شهید سید حسن مدرس و روشنفکرانی چون علی اکبر دهخدا در جمع اعضای این حزب قرار گرفتند. اساس تشکیل آن حزب بر این مبنا بود که جلوی افراطی گری مشروطه خواهی که عده ای دنبال می کردند و جلوی تفریط یا انفعال مشروعه خواهی که تعدادی دنبال آن بودند، این جمع دنبال مشروطه مشروعه بودند؛ یعنی همان مسیر اعتدالی که برای آن روز دوران مشروطیت یک ضرورت بود و همان مسیر بود که جامعه را به سمت انقلاب اسلامی و نهضت اسلامی در دهه های بعد هدایت کرد.
گرچه در دوران مشروطیت موضوع «ملت» ایران بجای «رعیت» به وجود آمد، اما در عین حال برای آنکه مردم بتوانند نظامی را تاسیس کنند که در قالب اعتدال باشد، به نام جمهوری اسلامی که هم جمهوریت باشد و هم در کنارش اسلامیت، پس از پیروزی انقلاب اسلامی این مسیر به وجود آمد. نهادی به نام نظام جمهوری اسلامی ایران کاملا متصل است به آرای مردم و افکار مردم، نظرات مردم، در حقیقت این ملت ایران است که این دفعه مؤسس نظامی می شود به نام جمهوری اسلامی ایران.
در این مسیر است که ما می بینیم همیشه در مقابل افراط و تفریط می توانیم راه و مسیر درست و بهینه ای را برای دستیابی به اهداف بلند انتخاب نماییم.
در دوران مشروطیت عده ای بودند که به نام مشروطه خواهی یا به نام آزادی به اقدامات افراطی گری حتی ترور و تخریب دست زدند که در حقیقت محتوای اصلی مشروطیت نتواند در راه خودش و اهداف خودش قرار بگیرد.
بعد از این دوران ما می بینیم که همیشه موضوع افراط می تواند یک مشکل برای جامعه ایرانی باشد. حتی پس از پیروزی انقلاب اسلامی هم آن جایی که ما با مشکلات مواجه شدیم بطور معمول از یک نقطه افراط این مشکل شروع شد. متاسفانه افراط، مصائب فراوانی را در طول چهل و چند سال در ایران، برای مردم به وجود آورد.
حزب اعتدال و توسعه و همه آن هایی که در راه اعتدال گرایی قرار دارند، از احزاب راست یا احزاب چپ، آن هایی که با افراط میانه ای ندارند امروز باید در وضعیت فعلی جامعه خودرا آماده کنند تا در مقابل افراط ایستادگی و مقاومت کنند.
متاسفانه در جامعه امروز ما عده ای در راه قهر قرار گرفته اند و اقلیتی در راه تفوق و غلبه قرار گرفته اند که قدرت در جامعه امروز در اختیار آنها قرار داده شده است. متاسفانه زمانی که اکثریت جامعه در راه انفعال یا در راه جدایی از حاکمیت باشند و حاکمیت در اختیار یک اقلیت باشد، آن حکومت دارای قوام و قدرت لازم برای حل معضلات داخلی و بین المللی نخواهد بود. حکومتی قادر می باشد به آسانی مسائل و مشکلات داخلی اش و یا مسائل و مشکلات منطقه ای و بین المللی خودرا حل کند که از پشتوانه اکثریت قاطع مردم برخوردار باشد. متاسفانه در انتخابات سال ۱۳۹۸ و ۱۴۰۰ با این معضل مواجه شدیم که اکثریت جامعه از حاکمیت فاصله گرفتند و این فاصله و حکومت اقلیت مشکلاتی را به وجود می آورد و مردم گاهی بجای این که سخن خودرا بوسیله نمایندگان خود در مجلس یا نمایندگان خود در دولت بیان کنند، وقتی که اقلیت حاکم می شود گاهی ناچار می شوند بوسیله اعتراض و یا خیابان حرف های خودرا بیان کنند.
مسلماً خیابان مسیر خوبی برای حل معضلات یک کشور نیست. انفعال و قهر هم نمی تواند راهی برای دستیابی به اهداف بلند ملی باشد. اینجاست که باید اعتدالیون و همه آن هایی که معتقد به میانه روی هستند در جامعه امروز بتوانند فعالیت کنند. گرچه اساسا حزب و فعالیت حزبی با مشکلاتی در جامعه ما مواجه می باشد. از آن زمانی که حزب اعتدال و توسعه می خواست تشکیل گردد در سال ۷۸ که من هم مورد مشورت مؤسسین این تشکیلات بودم با بزرگان نظام در حوزه حزب حرف زدم همچون با مرحوم آیت الله هاشمی رفسنجانی و به همه این عزیزان گفتم برای آینده کشور ما نیاز به دو یا سه حزب بزرگ داریم که این ها بتوانند ضمن ثبات نظام مسیر قدرت و گردش قدرت را به خوبی انجام دهند. اما به شرط این که این احزاب توان و قدرت کافی برای برنامه ریزی و تصمیم گیری و سخن گفتن در مسائل راهبردی کشور داشته باشند. و الا اگر بنا باشد که مسائل اساسی کشور در اختیار احزاب نباشد و آنها آزادی کافی برای بیان نظرات و اعتقادات نداشته باشند، آن احزاب مسلماً نمی توانند نقش لازم را برای اداره کشور ایفا کنند و در آینده بتوانند مجلس مناسب یا دولت مناسب را تشکیل دهند.
ما می بینیم در سایه افراطی گری در مسأله نظارت بر انتخابات با چه مشکلاتی مواجه شدیم؛ ما امروز با مجلسی مواجه هستیم به نام مجلس یازدهم که نه قابل مقایسه با مجلس اول و دوم است و نه قابل مقایسه با مجلس چهارم و پنجم است و حتی با مجلس قبلی اش، مجلس دهم، هم فاصله دارد. دلیل این افراطی گری در مسأله نظارت است.
اگر در بحث نظارت در انتخابات ما اعتدال و میانه روی را پیش بگیریم و در قالب قانون و مقررات عمل نماییم، فضای بازی برای جامعه و رقابت واقعی در انتخابات به وجود خواهد آمد و در آن انتخابات است که مجلسی می تواند از کل جامعه یا حداقل از اکثریت قاطع جامعه نمایندگی کند و دولتی تشکیل گردد که بتواند از جانب قاطبه مردم حرف بزند و سخن بگوید و نمایندگی کند و دنیا هم آن دولت را به عنوان نماینده یک ملت بزرگ ببیند و بشناسد. آن وقت است که فرصت ها به خوبی استفاده خواهد شد.
همه آن چه که ما برای دولت بعدی به عنوان فرصت ایجاد کرده بودیم، متاسفانه امروز شاهد فرصت سوزی ها هستیم به سبب این که وقتی دولت یا مجلس از جانب قاطبه مردم، مسئولیت را به عهده نمی گیرد آن وقت ما می بینیم با ضعف های زیادی در مقام عمل و در مقام اقتدار، چه اقتدار داخلی و چه اقتدار بین المللی مواجه خواهد شد.
امروز چه راهی پیش رو داریم، آیا راهی که پیش روی ما هست خیابان است؟ مسلماً خیابان نه جوابگوی نیاز مردم در کوتاه مدت است و نه بلندمدت. یا قهر و انفعال است که آن هم ما را به جایی نمی رساند. گرچه با مشکلات بسیار زیادی مواجه هستیم اما چاره ای نداریم جز این که راه سومی را برگزینیم و انتخاب نماییم و آن راه سوم اعتدال است که نه با قهر میانه ای دارد و نه با انفعال و تلاش آن این است که در مقابل افراط ایستادگی کند و نگذارد در کشور افراط حاکم شود.
امروز بزرگترین وظیفه ای که بر دوش همه ماست، همانی است که در نام حزب شما مستتر است؛ یعنی اعتدال در داخل و تعامل سازنده که آن نیز اعتدال در خارج و بیرون کشور است و توسعه. امروز که همه کشورهای منطقه و همه کشورهای جهان در فکر توسعه هستند، متاسفانه ما از توسعه فاصله گرفتیم.
ما چاره ای نداریم برای حفظ کشور و آینده کشور مسیر اعتدال و توسعه را بپیماییم و ادامه بدهیم. امروز باید بگویم دیگر اعتدال تنها اسم یک گروه و یک حزب و یک تشکیلات نیست. اعتدال اسم رمز و اسم اعظم گفتمان اکثریت قاطع جامعه ایران اسلامی است که با این گفتمان باز هم ما قادریم به همه اهداف بلند ملی مان نائل شویم که خداوند هم همین را به ما امر کرده است «و کذلک جعلناکم امّة وسطا لتکونوا شهداء علی النّاس». مسیر، مسیر میانه روی و راه وسطی است.
السلام علیکم و رحمة الله و برکاته
27220
منبع: سیاسی
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب